Voor een coalitie van verandering in Sint-Gillis

In ons stadsgewest Brussel staan twee kampen tegenover elkaar: een minderheid die er vooral veel winst wil maken (projectontwikkelaars bijvoorbeeld) en een meerderheid van de bevolking met basisbehoeften (huisvesting, werk, mobiliteit, veiligheid, lokale openbare diensten en buurtwinkels enz.). Ook in Sint-Gillis zien we deze groepen. In een ver verleden maakt Sint-Gillis deel uit van het platteland, maar aan het begin van de 20e eeuw wordt het meer en meer een stad. Al heel vroeg wordt het verdeeld in een "lagere" arbeiderswijk, die zich ontwikkelde rond het station Brussel-Zuid en de productielocaties, en een "hogere" wijk, gebouwd voor rijke en middeninkomens. In de tweede helft van de eeuw is de gemeente een van de armste van het land. Maar 10% van de inwoners is belastingplichtig. Vanaf de jaren 1980 beslissen de gemeentebesturen om een zeer voluntaristisch gentrificatiebeleid te voeren: Een deel van de lagere volkswijk wordt gesloopt om plaats te maken voor 550.000 m² kantoren. Hele blokken worden overgedragen aan projectontwikkelaars voor bling-bling-projecten die hun beloften niet zullen waarmaken. We krijgen citymarketingoperaties, commerciële en hotelnormen worden verhoogd, prijzen mogen stijgen onder de druk van de vrije privémarkt enz. Kortom, in plaats van in te spelen op haar behoeften, verdrijft de stad de arbeidersklasse en trekt ze een steeds welvarender publiek aan, zelfs ronduit rijke investeerders.

Deze operatie "werkt" gedeeltelijk: de gemeente is bijna terug op het regionale gemiddelde en de nieuwe inwoners verhogen de gemeentelijke belastinggrondslag aanzienlijk. Zozeer zelfs dat de bewoners ons vandaag vertellen dat ze zich verdreven voelen uit de gemeente waar ze van houden. Ze dragen de volle last van de stijgende vastgoedprijzen (de gemiddelde huur bedraagt nu € 1.220 per maand), de stijging van oneerlijke lokale belastingen (+17% onroerendgoedbelasting, parkeerboetes en -heffingen, boterhammentaks op school enz.), de stijgende prijzen op markten en in het nieuwe winkelaanbod, het gebrek aan plaatsen in geconventioneerde crèches en openbare scholen, geweld gelinkt aan drugshandel enz.

Maar het verzet van de bewoners blijft sterk. De inwoners van Sint-Gillis hebben een traditie van politieke rebellie. Dit zagen we bij de grote doorbraak van de PVDA bij de federale verkiezingen van juni 2024, toen ze de grootste partij werd in aantal stemmen.

Voor de gemeenteraadsverkiezingen op 13 oktober 2024 heeft onze partij een duidelijke en ambitieuze doelstelling: een essentieel onderdeel te worden van de coalitie van verandering, een 100% sociale meerderheid die luistert naar de bewoners, om het leven in onze buurten te verbeteren en tegemoet te komen aan hun behoeften. De PVDA moet zo sterk zijn dat ze wel met ons moeten samenwerken. Enkel zo kunnen we een nieuwe alliantie met de MR voorkomen (zoals die wordt voorbereid voor het Gewest ...). We moeten onze score van 2018 bijna verdubbelen.

Hiervoor vertrouwen we op een steeds bredere basis van burgers, bestaande uit tientallen leden en sympathisanten. Zij hebben niet op de verkiezingen gewacht om in actie te schieten, de inwoners te mobiliseren en overwinningen te behalen. We hebben al een groot verschil gemaakt. Bijvoorbeeld rond gratis onderwijs. Dit was onze tweede prioriteit bij de vorige verkiezingen en de huidige meerderheid (PS/Vooruit-Ecolo/Groen) beloofde al meteen nadat ze gevormd was om schoolmateriaal gratis te maken, ook al stond dit niet in hun programma. Wat meer recent stemde de lokale overheid, opnieuw onder druk van de PVDA, er eindelijk mee in om de 'boterhammentaks' (d.w.z. betaald toezicht voor kinderen die 's middags op school eten) af te schaffen op de twee meest achtergestelde scholen. Een ander voorbeeld is het Jacques Franckplein. Amper vier jaar na ingrijpende renovaties die niet voldeden aan de behoeften van de buurtbewoners, heeft de lokale overheid besloten om de locatie een "lifting" te geven. We hebben de omwoners geraadpleegd en daarna een petitie gelanceerd: 400 buurtbewoners vragen om een mooie speeltuin en buitensportvoorzieningen van hoge kwaliteit. De nieuwe projecten die binnenkort van start gaan, moesten worden aangepast om aan deze vraag te voldoen.

Om dit te kunnen doen, baseren we ons ook op een realistisch en radicaal programma, waarin we prioritaire eisen voor de bewoners naar voren brengen. Deze werden bepaald dankzij onze Grote Bevraging, waarbij de meningen van 1.000 inwoners van Sint-Gillis werden verzameld.

Als we de gemeente willen leiden, zijn de volgende punten onze prioriteit:

een rechtvaardige gemeente, zonder nieuwe belastingen voor de werkende klasse en de gezinnen. We stoppen de stijging van de roerende voorheffing en we verhogen geen enkele oneerlijke belasting die op het gezinsbudget weegt. Onze belangrijkste projecten zullen worden gefinancierd door nieuwe inkomsten van grote bedrijven (co-living, kantoren, commerciële parkings).
een gemeente waar wonen een recht is: we versnellen de renovatie van leegstaande of onbewoonbare publieke woningen, we maken van de gevangenissite een nieuwe wijk die in publieke handen blijft, met sociale en gemeenschappelijke woningen, gemeenschapsvoorzieningen en groene ruimten, en we vechten tegen speculatieprojecten rond het Zuidstation.
een veilige gemeente: we versterken de preventiediensten, we geven opnieuw voldoende middelen aan de buurtpolitie en blijven verenigingen steunen die strijden tegen de oorzaken van almaar toenemende geweld en drughandel.
een gemeente waar de school gratis is: we schaffen onmiddellijk de "boterhammentaks" af in alle gemeentescholen en schaffen beetje bij beetje andere schoolkosten af (maaltijden, activiteiten).
een gemeente waar je je veilig en zonder stress kunt verplaatsen en parkeren: We stoppen de plannen om parkeerplaatsen te verwijderen als er geen eerlijk alternatief is, we stellen honderden bestaande parkeerplaatsen in privé- en commerciële parkeergarages gratis open voor omwonenden en we creëren meer veilige parkeerplaatsen voor fietsen.
een jonge gemeente: We investeren in de aanleg en het onderhoud van nieuwe speelplaatsen en buitensportvoorzieningen, we bieden sport- en cultuurcheques voor jongeren, we stellen schoolgebouwen open voor sportclubs en buurtverenigingen, en we herontwikkelen het jeugdbeleid zodat we meer diepgaand, langetermijnwerk kunnen doen.
een propere gemeente: we nemen meer personeel aan voor de veegploegen, maar ook om het bewustzijn te vergroten en sancties op te leggen, we investeren in efficiënte en ergonomische apparatuur en we breiden grofvuiloperaties uit naar elke wijk op regelmatige basis (elke maand).
een gemeente die haar werknemers respecteert: we respecteren de sociale dialoog, we voeren opnieuw examens in en de procedures om het gemeentepersoneel statutair te benoemen. De gemeente doet dat al vele jaren niet meer en is in dit opzicht de slechtste leerling van de regio geworden.

We hebben nog veel meer voorstellen in ons programma om onze stad te veranderen. Onze visie is coherent en dus integraal. Daarom richten we bepaalde maatregelen op het regionale of federale niveau. We verdedigen dit programma en deze visie, samen met onze leden op het terrein, maar vanaf nu ook met onkreukbare verkozenen die geen misbruik maken van hun mandaat, die onverbiddelijk zijn over gesjoemel en die verbonden blijven met en aandacht hebben voor de bevolking in al haar diversiteit. Naast concrete maatregelen moeten we ook anders te werk gaan. Aan de ene kant zullen we stoppen met het opzetten van projecten die niet in het belang zijn van de mensen of die de bevolking tegen elkaar opzetten (zie: de werken aan de Parklaan waar 70% van de mensen tegen is ...). We werken samen met de mensen en we voeren echte volksraadplegingen uit voor grote projecten (deur-aan-deur gaan, stemming enz.). Aan de andere kant zal onze gemeente strijden en de bevolking mobiliseren om van de andere bestuurslagen de maatregelen en budgetten te krijgen die nodig zijn voor het welzijn van de bevolking.