Een gemeente waar wonen een recht is

De Gevangenissite (10 hectare) is al meer dan 10 jaar het slachtoffer van grote projectontwikkelaars, op aansturen van de voormalige burgemeester. Dit is publieke grond en we willen dat dit zo blijft. We weigeren een "Tour et Taxis"-scenario: Die site is aan de privé verkocht voor een appel en een ei, er zijn geen sociale woningen gebouwd en de bling-bling-projecten leveren nu een fortuin op voor particuliere ontwikkelaars.

De Gevangenissite heeft een enorm potentieel. We willen een echt geïntegreerde wijk bouwen, met 900 woningen van hoge kwaliteit (de helft sociaal, de helft gemeentelijk) in publieke handen, een park, een volledige gemeenteschool, een crèche en toegankelijke sportvoorzieningen. De studies van 2014 tonen aan dat dit volledig haalbaar is. Deze strijd moet de prioriteit hebben als we aan de behoeften van de bevolking willen voldoen. Ter herinnering: er staan meer dan 50.000 gezinnen op de wachtlijst voor een sociale woning in Brussel. Ze wachten al meer dan 10 jaar, en hetzelfde geldt voor de gemeentelijke woningen van de Regie. Sint-Gillis telt, op een gemeente na, het minst sociale woningen per inwoner, met 0 sociale woningen in hoog-Sint-Gillis.

De gemeente moet het voortouw nemen in de strijd tegen de grote projectontwikkelaars, samen met de burgers. Dit is vooral waar in de stationswijk, waar ontwikkelaars het mooi weer blijven maken, met de steun van overheden (Move Hub, Tri Postal, openbare blokken verkopen aan de privésector, enz.). We hebben niet meer kantoren, meer beton of meer luxewoningen nodig, maar gemeenschapsvoorzieningen, groene ruimtes en betaalbare woningen. De meerderheid van PS/Vooruit en Ecolo/Groen tekent in woorden protest aan, maar ze gaf geen kik toen het gewest besloot om haar 2,5 miljoen euro te laten verliezen ten gunste van de projectontwikkelaars van het Tri Postal project (vrijstelling van een deel van de stedenbouwkundige lasten).

We willen de strijd opvoeren tegen coliving (luxe appartementen die voor korte periodes worden verhuurd) en misbruik van Airbnb (commerciële toeristische accommodatie). We moeten maatregelen eisen van het Gewest, de belastingen en gemeentelijke boetes blijven verhogen (even hoog als in Brussel-Stad en Etterbeek) en ook meer controleren. In enkele jaren tijd zijn bepaalde wijken van Sint-Gillis ten prooi gevallen aan multinationals die een nieuwe en zeer winstgevende investeringsniche hebben gevonden (begin 2023 waren er al 50 coliving-gebouwen in Sint-Gillis). Ze maken gebruik van een lacune in de regelgeving om te investeren in deze belastingvrije bemeubelde woningen. Dit zorgt dat de marktprijzen heel snel stijgen. En voor de bewoners van deze wijken is de overlast enorm.

We willen het recht op voorkoop gebruiken om het aanbod aan openbare en sociale woningen van de gemeente vergroten. Leegstaande grond of gebouwen moeten weer op de markt worden gebracht of zelfs onteigend.

We zullen het patrimonium van de gemeente bewaren: geen gemeentegrond verkopen aan particuliere ontwikkelaars. Concessies aan privé-ontwikkelaars gebeuren op basis van leasecontracten.

Dankzij een proactief gemeentelijk beleid van de afgelopen decennia is de Regie voor Grondbeleid van Sint-Gillis nu een van de grootste van het land, met ongeveer duizend woningen. We moeten ons aankoop- en renovatiebeleid intensiveren en indien mogelijk publiek-private partnerschappen (zoals CityDev) vermijden. Op de lange termijn kostten die de gemeente uiteindelijk meer, leiden ze tot hogere huurprijzen of komen ze in privéhanden terecht. Vandaag staan te veel units leeg omdat ze niet op tijd zijn opgeknapt. We moeten het nodige personeel aannemen om de dossiers te controleren. Bovendien werkt het systeem van overheidsopdrachten niet. Veel reparaties zouden snel "intern" moeten kunnen worden uitgevoerd en de grote werken zouden moeten worden uitgevoerd door een intergemeentelijk overheidsbedrijf. De gemeente moet hiervoor pleiten.

We bevriezen de indexering van gemeentelijke huren op 2%. Onder druk van de PVDA besliste de meerderheid van PS/Vooruit en Ecolo/Groen om de indexering op gemeentelijk niveau te beperken tot 4% in 2022 en 2023. Het is een stap in de goede richting, maar overheden moeten echt het goede voorbeeld geven en systeemcrises niet afwentelen op de gezinnen.

We streven naar volledige transparantie over reparatiekosten, huurkosten en maximumplafonds. Er is meer personeel nodig om ervoor te zorgen dat de afrekening van de huurlasten op tijd wordt terugbetaald (wat al jaren niet meer het geval is, waardoor sommige gezinnen in de problemen komen).

Om oneerlijke praktijken te voorkomen, moet de gemeentelijke huisvestingsregeling duidelijke en objectieve criteria hanteren voor het toewijzen van woningen, vooral op basis van de chronologische volgorde van inschrijving. Voor meer transparantie hebben we een commissie nodig die de woningen toewijst. Deze hervormingen zijn eindelijk doorgevoerd in 2023 en we zullen moeten bekijken of er vooruitgang werd geboekt.

Tot slot mogen er geen woningen van de lokale overheid meer naar de regionale sociale woningvoorraad van Zuiderhaard gaan. Dit beleid van eigendomsoverdracht is even gevaarlijk als inefficiënt geweest. Het Gewest zelf heeft het project in feite geblokkeerd, omdat het geen verantwoordelijkheid wilde nemen voor de vervallen gebouwen die de gemeente haar wilde geven ...

Sociale huisvesting wordt nu beheerd door "Zuiderhaard", die meer direct van het gewest afhangt. Maar de gemachtigden blijven lokaal, verdeeld over Sint-Gillis en Vorst. We willen een gemeente die opkomt voor huurders en hun recht op deftige huisvesting. Wij stellen een ambitieus renovatieplan voor sociale woningen voor, om de structurele leegstand van sociale woningen te beperken en vocht en energieverlies door gebrekkige isolatie in de sociale woningen te bestrijden. Zo staat bijvoorbeeld ongeveer 10% van de sociale woningen in Sint-Gillis leeg. Sommige sociale huurders in oude gebouwen (Jacques Francktorens, Combazstraat, Bosniëstraat, Jordensplein, Van Caulaertplein, enz.) worden ziek door hun woningen en hebben al meermaals geprobeerd om de kwestie aan te kaarten bij politici. Ze verdienen het om gehoord te worden en om in deftige omstandigheden te wonen.

In het geval van de sociale woontorens op het Jacques Franckplein, waar sommige bewoners actie hebben ondernomen tegen de onhygiënische omstandigheden, vragen we: een externe en transparante audit van de problemen; een werkplan in samenspraak met de bewoners; huurverlagingen voor degenen die al te lang wachten op substantiële werkzaamheden; een echt debat over de toekomst van deze torenflats en een mogelijk plan om ze te verhuizen naar nieuwe sociale woningen van goede kwaliteit (met name op de gevangenissite).